Prawo

Emocje towarzyszące rozstaniu powodują bardzo często, że rodzice nie potrafią dojść do porozumienia w przedmiocie wykonywania kontaktów.

Pamiętaj jednak, że najważniejsze to dobro dzieci. Podstawowa rada to nie zakazuj im kontaktów z drugim rodzicem i nie utrudniaj budowania pomiędzy nimi dobrych relacji, jeśli tego chcą. Kontakt z obydwojgiem rodziców jest niezwykle ważny, szczególnie na etapie dorastania.

Dzieci są wspólne i nie możesz zabronić drugiemu rodzicowi bez powodu kontaktu z waszymi dziećmi. Możesz jednak wpłynąć na sposób wykonywania tych kontaktów, jeśli nie jesteś w stanie  dogadać się w tym zakresie z drugim rodzicem. Czasem lepiej uregulować kontakty formalnie, aby nie było wątpliwości co do ich realizacji, a dzieci nie były świadkami waszej walki o nie.

Wystarczy złożyć wniosek do Sądu Rejonowego o ustalenie kontaktów z dzieckiem. Należy zaproponować w nim sposób kontaktów z drugim rodzicem, najlepiej poprzez konkretne określenie dni i godzin, sposobu realizowania kontaktów, miejsca odebrania dziecka oraz odprowadzania, spędzania świąt, ferii i wakacji.

Sąd po przeprowadzeniu postępowania i wysłuchaniu stron oceni jakie kontakty będą dla dziecka najlepsze. Wówczas wyda postanowienie, do którego obie strony zobligowane będą się stosować.

Pamiętaj również, że zgodnie z art. 113 k.r.o. Niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów.

Nie myśl zatem, że jeśli drugi rodzic został ograniczonym lub pozbawiony władzy rodzicielskiej to nie ma prawa do kontaktów z dzieckiem, chyba, że jednocześnie Sąd zakazał również kontaktów.

Kancelaria Radcy Prawnego Katarzyny Brodziak – Grzyb służy pomocą prawną w sporządzeniu wniosku o ustalenie kontaktów oraz zapewnia reprezentację w pełnym zakresie.

Z chwilą zawarcia związku małżeńskiego pomiędzy małżonkami, o ile nie ustanowili innego majątkowego ustroju małżeńskiego, powstaje tzw. wspólność majątkowa. Wszystko co od tej pory gromadzimy stanowi wspólny majątek małżonków, poza pewną grupą przedmiotów tworzących tzw. majątek osobisty każdego z małżonków (jak np. majątek nabyty przed ślubem, majątek odziedziczony).

W chwili, gdy decydujemy się na zakończenie związku małżeńskiego naturalnie rodzi się pytanie jak i kiedy podzielić wspólny dorobek. Czy w toku postępowania rozwodowego możemy od razu załatwić kwestie podziału naszego wspólnego majątku? Istnieje taka możliwość.

Zgodnie bowiem z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym (art. 58 § 3) Na wniosek jednego z małżonków sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.

Oznacza to, że Sąd rozpoznając pozew o rozwód może pochylić się jednocześnie nad kwestią podziału majątku i załatwić ‘dwie sprawy’ w jednym postępowaniu. Jest to jednak możliwe tylko na wniosek i wyłącznie wtedy, gdy małżonkowie są zgodni co do składu majątku, jego wartości i sposobu podziału.

Jeśli strony nie potrafią jednoznacznie się w powyższych kwestiach dogadać, Sąd nie zajmie się podziałem majątku w trakcie rozwodu. W takiej sytuacji, po zakończeniu postępowania o rozwód celem uregulowania kwestii majątkowych, należy wystąpić do Sądu z wnioskiem o podział majątku.

Kancelaria Prawna Brodziak- Grzyb oferuje pomoc prawną w sprawach o podział majątku dorobkowego.

Rozwód to trudne doświadczenie dla każdego kto musi przez to przejść, niezależnie od wieku czy statusu.  Można sobie jednak z nim poradzić. To nie koniec świata, a tym bardziej życia. Po każdym rozwodzie można stanąć na nogi i cieszyć się nowym życiem, które możesz stworzyć według swoich marzeń i potrzeb. Aby jednak tak się stało musisz zadbać o swoje interesy już w trakcie postępowania rozwodowego.

Wielu z Was zastanawia się czy pozew kierować ‘’z winą czy bez’’?

Musisz sobie zadać podstawowe pytanie, co chcesz osiągnąć i na czym Ci zależy.

Jeżeli zależy Ci na możliwie szybkim zakończeniu sprawy, zapobieżeniu eskalacji konfliktu, zminimalizowaniu złych emocji i stresu. Nie chcesz formalnego obwinienia małżonka i udowadniania kto faktycznie doprowadził do rozpadu małżeństwa oraz (co najistotniejsze) nie masz zamiaru pozywać swojego byłego małżonka o alimenty – proponujemy sformułować pozew z wnioskiem bez orzekania o winie. Jeżeli druga strona również wyrazi na to zgodę sprawa może szybko się zakończyć, a Wy rozstaniecie się we względnym spokoju, bez wyciągania wzajemnych pretensji i żali.

Musisz być jednak świadomy tego, że zgodnie z art. 60 k.r.o. §  2.  Jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Dlatego jeśli obiektywnie zostałeś skrzywdzony i możesz udowodnić, że za rozpad małżeństwa odpowiada wyłącznie druga strona, a jednocześnie wiesz, że będą potrzebne Ci pieniądze od zawinionego małżonka – musisz wnioskować o rozwód z orzekaniem o winie. Z pewnością wówczas należy nastawić się na walkę i długie, wyczerpujące emocjonalnie i psychicznie postępowanie, podczas którego będą wywlekane wszystkie brudy z waszego wspólnego życia, przesłuchiwani świadkowie, a nawet angażowana rodzina.

Często mówi się, że wina zawsze leży po dwóch stronach. Nie daj się jednak namówić swojemu małżonkowi, który faktycznie doprowadził do rozpadu małżeństwa na orzeczenie rozwodu bez winy. Taki wyrok może pozbawić Cię alimentów na siebie.

Kancelaria zapewnia kompleksową obsługę prawną zarówno przy rozwodach bez orzekania winy, jak i z orzeczeniem o winie.

Dochodzisz do wniosku, że ten którego obdarowałeś na to nie zasługuje. Zastanawiasz się czy możesz cofnąć swoją decyzję?

Darowizna to nic innego jak umowa i co do zasady, w myśl reguły pacta sunt servanda (łac. umów należy dotrzymywać) osoba, która ją zawarła powinna się wywiązać z jej postanowień. Nie obawiaj się jednak, obowiązujące przepisy przewidują instytucję stanowiącą niejako wyłom od powyższej zasady – jest to tzw. odwołanie darowizny.

Zgodnie z Kodeksem cywilnym „Darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności”. Przez pojęcie tej tzw. rażącej niewdzięczności rozumieć należy zachowanie obdarowanego, polegające na działaniu lub zaniechaniu (czyli nieczynieniu), skierowanym bezpośrednio lub nawet pośrednio przeciwko darczyńcy, które oceniając rozsądnie i obiektywnie jest niewłaściwe i krzywdzące. Wchodzą tu w grę tylko takie sytuacje, gdzie obdarowany faktycznie dopuszcza się zachowań, które rzeczywiście można uznać za rażącą niewdzięczność, a nie sytuacje, w których darczyńcy po prostu się odwidziało. Często ocena tego czy obdarowany dopuścił się rażącej niewdzięczności zależy od analizy wszystkich okoliczności danej sprawy.

Jeżeli ten którego obdarowałeś, zachowuje się nagannie względem Ciebie jako darczyńcy – w pierwszej kolejności musisz złożyć mu proste oświadczenie o odwołaniu darowizny. Rekomenduję uczynić to w formie pisemnej, najlepiej listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru (dla celów dowodowych).

Jeżeli przedmiotem darowizny są ruchomości (czyli w uproszczeniu wszystko co się rusza), po złożeniu skutecznego oświadczenia o odwołaniu darowizny z powrotem stajesz się właścicielem przedmiotu.

W przypadku jednak gdy darowałeś np. dom, mieszkanie, gospodarstwo rolne sprawa już nie jest taka prosta.

Jeżeli obdarowany nie przeniesie z powrotem formalnie własności domu, mieszkania, gospodarstwa na darczyńcę i nie dojdziecie w tym zakresie do porozumienia konieczne będzie starcie w Sądzie.

Musisz jednak wiedzieć, że darowizna nie może być odwołana, jeżeli darczyńca obdarowanemu przebaczył.

Pamiętaj również, że na odwołanie darowizny masz tylko rok, licząc od dnia, w którym dowiedziałeś się o niewdzięczności obdarowanego.

Powyższy opis dotyczy darowizny, która już została wykonana. Darowizna, która nie została jeszcze wykonana może zostać odwołana jeżeli po zawarciu umowy Twój stan majątkowy się zdecydowanie pogorszył, popadłeś w niedostatek. Jeżeli stało się to już po wykonaniu darowizny obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać Ci środków, które pozwolą zaspokoić Ci usprawiedliwione potrzeby.

Jeśli czytasz ten artykuł to znaczy, że w Twoim małżeństwie nie dzieje się najlepiej i zastanawiasz się nad podjęciem bardzo poważnej decyzji.

Nasi Klienci często pytają: rozwód czy separacja?

Rozwód oznacza, że związek małżeński po prostu definitywnie ustaje – ze wszystkimi tego konsekwencjami. Jeżeli Sąd wyda wyrok, nie ma już odwrotu. Z dniem uprawomocnienia się orzeczenia rozwodowego stajecie się dla siebie niejako obcymi ludźmi i nic formalnie już was nie łączy (poza dziećmi, które posiadacie).

W szybkim skrócie, rozwód powoduje, że:

1. małżeństwo definitywnie ustaje;
2. nie dziedziczycie po sobie z mocy ustawy;
3. ustaje wspólność małżeńska (o ile istniała);
4. swobodnie możecie wkraczać w nowe związki małżeńskie;
5. można wrócić do swojego poprzedniego nazwiska;
6. ten z małżonków, który znalazł się w niedostatku, może się domagać od drugiego alimentów, ale nie dłużej niż przez pięć lat (chyba, że sąd wydłuży ten okres).

Separacja to z kolei postawienie małżeństwa w stan ”zawieszenia”. Formalnie jednak nadal jesteście małżeństwem. Nie możecie zawierać nowych związków małżeńskich i wracać do poprzedniego nazwiska. W każdej chwili możecie znieść stan separacji i reaktywować małżeństwo. W pozostałym zakresie natomiast separacja wywołuje takie same skutki jak rozwód czyli również nie dziedziczycie po sobie z mocy ustawy, ustaje wspólność małżeńska oraz można domagać się alimentów od drugiego małżonka, ale już nie ma tu ograniczenia czasowego.

Co istotne do uzyskania separacji wystarczy jedynie uznanie, że między małżonkami nastąpił zupełny rozkład pożycia, przy rozwodzie konieczny jest zupełny i dodatkowo trwały rozkład pożycia.

Koszty postępowania zmierzającego do orzeczenia separacji są nieco mniejsze, aniżeli w przypadku rozwodu.

Podsumowując podstawową i najważniejszą różnicą jest to, że w przypadku separacji można jeszcze wszystko odwrócić. Dlatego, przed podjęciem decyzji należy zadać sobie pytanie czy jest szansa na powrót i naprawienie małżeństwa.

Jeżeli znalazłeś się na takim etapie swojego życia i stoisz przed podjęciem tej poważnej decyzji zapraszamy do kontaktu z Kancelarią. Reprezentujemy swoich Klientów w postępowaniach o rozwód i separację oraz zapewniamy wsparcie na każdym etapie postępowania.

Co należy zrobić, gdy nie chcemy dziedziczyć po naszych bliskich, którzy np. pozostawili wyłącznie lub głównie długi?

Są 3 proste sposoby:

• idziemy do notariusza, gdzie składamy oświadczenie o odrzuceniu spadku (szybkie i mało sformalizowane rozwiązanie) – mamy na to tylko 6 miesięcy od dnia kiedy dowiedzieliśmy się o tytule powołania lub;
• idziemy do Sądu właściwego ze względu na nasze miejsce zamieszkania i tam składamy wniosek o odebranie od nas ustnego oświadczenia o odrzuceniu spadku, po czym Sąd wyznaczy termin posiedzenia i wezwie nas – mamy na to tylko 6 miesięcy od dnia kiedy dowiedzieliśmy się o tytule powołania lub;
• zrzekamy się dziedziczenia jeszcze za życia spadkodawcy (jest to forma umowy zawieranej między przyszłym spadkodawcą, a przyszłym spadkobiercą), co wymaga formy aktu notarialnego.

Spadkobierca, który spadek odrzucił, zostaje wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku.

Pamiętać należy, że odrzucenie powoduje, że do dziedziczenia dochodzi kolejny spadkobierca. Sytuacja jest prosta, gdy jest to osoba pełnoletnia – wówczas, jeżeli i ona nie chce dziedziczyć – musi również odrzucić spadek. Jeśli natomiast kolejnym spadkobiercą jest małoletni –  to w jego imieniu działać musi rodzic. W tym celu jako rodzice musimy złożyć w Sądzie rodzinnym wniosek o udzielenie zezwolenia na dokonanie czynności przekraczającej zwykły zarząd majątkiem dziecka.

Jeżeli nadal masz wątpliwości jak skutecznie odrzucić spadek zarówno w imieniu własnym jak i swojego małoletniego dziecka zapraszamy do Kancelarii, pomożemy Ci przebrnąć przez całą procedurę.

Zostałeś dyscyplinarnie zwolniony? Odwołaj się do Sądu.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia czyli tzw. zwolnienie dyscyplinarne jest szczególną formą zakończenia umowy o pracę i aby mogło być zastosowane muszą nastąpić naprawdę uzasadnione powody – bliżej określone przez ustawodawcę w art. 52 Kodeksu Pracy. Musi ono być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub tzw. rażącym niedbalstwie. W świetle judykatury Sądu Najwyższego, pracodawcy ten tryb rozwiązania umowy o pracę powinni stosować z wyjątkową ostrożnością.

Gdy otrzymany takie oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę od naszego pracodawcy, a nie zgadzamy się z nim odwołajmy się do Sądu Pracy. Niech Sąd zweryfikuje, czy taki sposób rozwiązania umowy o pracę był uzasadniony. Uprawomocnienie się decyzji pracodawcy spowoduje, że informacja o tym, że byliśmy zwolnieni dyscyplinarnie na zawsze pozostanie już w naszych dokumentach osobowych (konkretnie w świadectwie pracy), co może nam utrudnić zdobycie nowej pracy.

Co ważne, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.

Jeżeli zatem, Ty Pracowniku, masz jakiekolwiek wątpliwości co do trybu zwolnienia pozwól zweryfikować sprawę przez Sąd. Pamiętaj o terminie na odwołanie. Po nowelizacji Kodeksu Pracy masz na to 21 dni od dnia doręczenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę.

Z kolei, Ty Pracodawco, rozważ czy jest w Twoim interesie podjęcie wątpliwej decyzji o rozwiązaniu bez wypowiedzenia umowy, co wiąże się z ryzykiem przywrócenia pracownika do pracy przez Sąd i zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy lub odszkodowania. Być może korzystniej jest w takiej sytuacji dokonać zwykłego wypowiedzenia, z powołaniem w uzasadnieniu zachowania pracownika, które mogłoby okazać się niewystarczającą przyczyną do rozwiązania umowy bez wypowiedzenia z jego winy.

W przypadku, gdy za życia nie spiszemy testamentu lub też w inny sposób nie uregulujemy kwestii naszego majątku – nasi najbliżsi będą dziedziczyć na podstawie ustawy.

W swojej praktyce dostrzegam jednak, że coraz częściej spadkodawcy pragnąc rozporządzić swoim majątkiem wedle własnej woli – spisują testament. (Testament możemy napisać sami, bądź w celu wzmocnienia jego wartości udać się do notariusza. W każdej chwili możemy go zmienić, bądź też odwołać. W jego treści możemy ustanowić spadkobiercą całego swojego majątku dowolną, wybraną przez siebie osobę, także spoza kręgu najbliższych krewnych).

Możliwość sporządzenia testamentu, a tym samym zadecydowania o swoim majątku w sposób zupełnie dowolny, niejako stało się powodem do utworzenia instytucji zachowku. Najprościej ujmując, zachowek to pewna forma rekompensaty, przewidziana dla najbliższych spadkodawcy, którzy zostali przez spadkodawcę zupełnie pominięci w testamencie, a którzy normalnie dziedziczyliby gdyby spadkodawca nie pozostawił testamentu.

Zgodnie z art. 991 Kodeksu cywilnego – „Zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek).”

Jeżeli zatem zostałeś pominięty w testamencie, a należysz do grona uprawnionych możesz domagać się zachowku od tego kto otrzymał spadek. Jeśli spadkobierca testamentowy dobrowolnie nie chce wypłacić kwoty tytułem zachowku warto wystąpić na drogę postępowania sądowego.

Sprzedałeś towar lub wykonałeś usługę w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej? Minął termin płatności, a Ty nadal nie otrzymałeś zapłaty?

Nie zwlekaj, wyślij wezwanie do zapłaty (listem poleconym), wyznacz krótki termin na uregulowanie długu, a po jego bezskutecznym upływie kieruj sprawę do Sądu.

Kodeks postępowania cywilnego przewiduje procedurę, dzięki której stosunkowo szybko możesz uzyskać tytuł egzekucyjny, który po nadaniu mu klauzuli wykonalności pozwoli Ci skierować sprawę wprost do Komornika i egzekwować swoje pieniądze w drodze przymusu państwowego.

Nie czekaj aż Twoja wierzytelność się przedawni albo Twój dłużnik stanie się niewypłacalny.

Kancelaria zapewnia kompleksową obsługę w powyższym zakresie (wezwania do zapłaty, pozew o zapłatę, uzyskanie tytułu wykonawczego, wszczęcie postępowania egzekucyjnego).

Każdy decydując się na posiadanie potomstwa powinien liczyć się z tym, że będzie zobowiązany do utrzymywania swojego dziecka, aż do czasu gdy uzyska względną niezależność.

Wielu naszych Klientów (rodziców) przychodząc po poradę, jest przekonana, że tym granicznym momentem, do którego należy płacić alimenty jest uzyskanie pełnoletności. Tymczasem obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci trwa – pomimo ich pełnoletności – aż do czasu, kiedy same będą w stanie samodzielnie się utrzymać, a ich dochody wystarczą na pokrycie kosztów utrzymania. A zatem do momentu, kiedy dziecko ukończy szkołę, zdobędzie zawód i znajdzie zatrudnienie umożliwiające mu samodzielne funkcjonowanie.

JEŻELI JEDNAK nasza sytuacja materialna jest ciężka lub nasze pełnoletnie już dziecko lekceważy naukę, zaniedbuje studia czy też przedłuża czas nauki bądź niechętnie szuka pracy, to obowiązek rodziców do dalszego dostarczania środków utrzymania i wychowania może ustać.

Zgodnie bowiem z art. 133 § 3 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego ‘’Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się „

Jeżeli zatem Twoje dziecko jest już pełnoletnie, a Ciebie nie stać już na jego alimentowanie lub poweźmiesz wątpliwości co do jego kształcenia bądź starań o usamodzielnienie się – złóż pozew do właściwego Sądu o uchylenie obowiązku alimentacyjnego.